Bir adam boşandığı karısını bıçaklayarak öldürdü.Aynı bıçağı kısas uygulayarak kendine sapladı.Ağır yaralıydı kurtuldu tutuklanıp cezaevine  gönderildi.Savcılar iddianame hazırlamadan hakimler mahkemede hükmü açıklamadan yorumlarla bir insanı sosyal medya sayfalarında yorumlarımızla yargıladık.Öyle ki tipine bakarak karar verenler dahi oldu.

Cinayetin kadını erkeği olmaz,biri ölür diğeri öldürür.Toplumda ölen mazlum öldüren neden cani olarak algılanır?Toplum fikrinde cinayete iten sebepler göz ardı edilir.

Çankırı’da alkol kullanımı arttı,uyuşturucu kullanımı arttı,reçeteli uyuşturucu haplar peynir ekmek misali,fuhuş deseniz oldukça yaygın.Sanal kumar ve kumarhanelere kadar var.

İnsan hayatı bam teline benzer.Bam teli sarma bir teldir.Sert vuruşlar bu teli zamanla aşındırır ve bir an gelir kopar.Sorunlar problemler olumsuzluklar birikir ve bir an gelir işte o an insan bam teli gibi kopar ya ölür yada öldürür.

İnsan oğlu bitişik ve yerleşik düzene geçtikten sonra ortaya kurallar çıkmış.Toplum kuralları kanunlar ve yasalar.Bu kurallar ve yasalar sadece kağıt üzerinde korur insanoğlunu.İnsanı insan yapan değerler ise edep,ahlak ve hayadır.Toplum içerisinde insanı koruyan bu üç değerdir.Mevlana’ya ‘’sen ne biliyorsun ‘’demişler.Oda ‘’Haddimi bilirim’’demiş.Toplumda haddini bilmek çok önemlidir aşarsan şaşarsın.

Aileler dün oğlum var diye geriniyor,kızım var diye seviniyordu.Biri toprağa girdi diğeri dört duvar arasına.Af falan çıkmazsa yıllar sonra aramızda.Yıllarca bir evi paylaşan bu insanlar neler yaşadı neler onları bu hale getirdi bilmiyoruz.Toplumun ailelerin ve çevrenin yetişme şartlarının hiçmi sorumluluğu yok bu olayda?Dünyada her gün ölende var doğanda.Evlenende var boşananda her boşanan eşini öldürmüyor.Sebebini bilmediğimiz istisnalar bu tür olaylar.

Bir insanın resmine bakarak ön yargımızla yorumlar yapıyoruz.

Yaşadığımız  hayatlarda hiçbir şeyin sahibi değiliz.Sadece zamanı doldurup ölmek için koşturuyoruz.Diğer yandan öldürmek içinde hepimiz birer katil adayıyız.Vahşet doğamızda var o vahşiliği yine insanlar çıkarttırıyor ortaya.

Biri yazmış içeride bizim paramızla besleyecekler.Ne diyordu Şair , Akşam erken iner mahpushaneye.İner, yedi kol demiri,Yedi kapıya.Birden, ağlamaklı olur bahçe.Karşıda, duvar dibinde,Üç dal gece sefası,Üç kök hercai menekşe...Sen şairede inanma içeride çiçek yasak.Göreceğin tek yeşil avlu duvarlarındaki yosunlar.O demir kapılar kapandıktan sonra tüm vatandaşlık haklarında sonlanır ve sen artık devletin malısın.

Devlet sana bir yatakla battaniye verir.Yastığı hijyen kuralları gereği kendin satın alacaksın.Devlet sana üç öğün yemek verir,tahliye olduğun gün verdiği yemeklerin faturasını kesip vergi dairesine senden tahsil edilmesi için yollar.İçeride yanıcı maddeler yoktur çay elektrikli semaverde yapılır.Buzdolabı,televizyon,semaver,sandalye,bardak,çatal,kaşık bunları mahkumlar alır.Devlet sadece tepende yanan aydınlatmanın bedelini öder,semaverin fişini taktığın hat ayrıdır bunun bedelini yine mahkumlar öder.

Biri yazmış içerde ağır ağabeyler ona dünyayı dar eder.Yok kardeşim ağır ağabeyler insan sarrafıdır.Garibana,mazluma,fakire fukaraya sahip çıkarlar.Onların derdi ırzcılar çocuk tecavüzcüleri gibi tiplerdir.Zaten onlarında suçları idare tarafından açıklanmaz yada özel koğuşlarda cezalarını çekerler.İçeride her insan gün sayar beladan kaçar içeride alacağın disiplin cezaları açık ve denetimli hakkını uzatır.İçerinin kuralı basittir saygıdır.Avluda volta atarken kendi çizginden yürüyecek aynı taraftan döneceksin ki yanda yürüyene dokumayacaksın.İzinsiz kimsenin yatağına sandalyesine oturmayacaksın.Yeri gelir sofrada ekmeği yeri gelir bir dal sigarayı orada paylaşırsın.Hürriyetin varken yeryüzünde görmediğin göremeyeceğin insanları orada görürsün.Hiç bir okulun öğretmeyeceği hiçbir kitabın yazmadığı bilgileri yine orada öğrenirsin.Sıkı dostluklar kurarsın,sen onları aramasan da onlar başın dara düştüğünde seni arar.

Diğer yandan okuyacaksın,araştıracaksın,soracaksın kendini her konuda geliştireceksin.Bilgi dağarcığı kitaplık gibidir zamanı gelince hafızanda belirir.En kaliteli barut söğüt dalı kömüründen yapılır.Etkili ölücül silah kimyasallardır.En tehlikeli silahsa insanın kendisidir.Dediğim gibi kurallara uyacak insana saygı duyacaksın.Çileden çıkartıp bam telini koparmayacaksın.Yaptıysan kendini daima koruyacaksın,bir pastane önünde bir kafede,bir işyeri önünde yayılıp oturmayacak hep dikkatli olacaksın.

Diğer yandan bakınca kaç sene yaşayacaksın standartlar 70-80 gösterirken.Zorlatırsan 100 bulursun tabi ona yaşamak dersen.Reflekslerin azalacak,kemiklerin aşınacak,bir odanın içerisinde sadece nefes alan ot gibi yaşamaya yaşamak dersen.

Zenginsen ölünce şatafatlı mermerden bir mezarın olur.İlk sene hatırlanırsın sonra bayram arifelerinde gelmeye başlar sevenlerin.Sonra oda seyrekleşir,yıllar içerisinde mermer mezarın kararmaya yosun bağlamaya başlar.Dünya işlerine koşturan sana gelmeye vakit bulamayan sevenlerinde gelmeye sana komşu olmaya başlar.Yıllar sonra kimse kalmaz mezarların ömrü bile en fazla 100 senedir.Sonra biri gelir hepsini kazır atar kendine aile mezarlığı yapar.

Dünya hali birde tersi var.Depremi seli var,kazası yangını cinayeti var.Çoluk çocuk senden önce giderse ne yaparsın?Kendi halinde İtikatlısındır takdiri ilahi kader der duanı eksik etmez kabullenirsin.Kudretliysen o koyar insana.Paran pulun malın mülkün var,kudretlisin ya hani her yerde saygı görüyorsun kağıt üstünde her karanlığını aydınlık yaptığın hallettiğin işler gelir gözünün önüne,Azrailde haline bakıp gülerek vurur tırpanı alır gider.

Bundan çok eski yıllarda Kozan ve Anavarza civarında çok uzun ömürlü insanlar yaşarmış. Bu insanlar o kadar uzun ömürlülermiş ki, ölüm nedir bilmezlermiş. Anavarza Kalesi yapılırken, kalenin temel taşlarını çevre halkı Kozan'dan sırtında getirirmiş. Naş adlı kişi, Kozan'dan getirdiği taşı Anavarza'ya götürmek için yola koyulmuş. Kayhan  burnu Köyü'nü biraz geçtikten sonra karşısına bir kalabalık çıkmış. İçlerinden tanıdık birine, ellerinin üstünde götürdükleri şeyin ne olduğunu sormuş. Adam oğlun öldü, onu götürüyoruz deyince Naş, sırtındaki taşı yere bırakarak şu sözü söylemiş:

“Adım Naş/Yaşadım bin beş yüz yaş/Oğlum beş yüz yaş/Yüzü ham tıraş/ Bilseydim dünyada ölüm var/Koymazdım taş üstünde taş...”

Ölümü ilk defa gören Naş’ın bu taşı Kozan’da, bıraktığı yerde durmakta, ziyaret edilmektedir.Sen ölümü görünce kimse iplemez kıymalıyla ayanı yiyen başın sağ olsun der ve gider.

Yine aynı şekilde Kosova Prizren’de türbesi bulunan büyük bir âlim olan Suzi Çelebi de, Gazavatname adlı eserinde şöyle demektedir:

"Güneş Şark (Doğu) dağlarının ardından doğar./Sarı Nehir doğudaki denize akar./Ömrü yüz yıl bile olmayan insan./Bin yıllık işlerle uğraşmaya kalkar."

O yüzden bırakın ölen hesabı Tanrıya versin.Öldüren mahkemelerde yargılanıp cezası neyse çeksin.